Ah bu şarkıların gözü çıksın (Part I)

Bu seri halinde yazacağım yazılarda etkilendiğimiz şarkıların nasıl hayatımız olduğunu başka bir deyişle yaşadıklarımızın nasıl şarkı olduğunu anlatacağım. Hiçbir şarkıyı, şarkıcıyı karalama gibi bir şey söz konusu değil. Amaç sadece bol bol kahkaha. Ufacık bir tebessüm oturuyorsa yüzüne ne mutlu bana..

Afilli Yalnızlık

Bu dönemde kızımız yanında olan onlarca insana rağmen ''ölsem ölsem ölsem hemen şimdi'' diyerek kendini yalnızlık uçurumunun kenarına getirir. Böyle bir uçurum yok, kıçımdan uydurdum, aslında kızımız yalnız da değildir ama kendini afilli bir yalnız kabul eder. Kendini zorla soktuğu bunalımla çevresinde onun iyiliğini düşünen insanlara karşı aldatan bir kadın kadar düşman oluverir. Ağzı da bozulur üstelik, ona ne olduğunu merak eden insanların canını acıtmadan bırakmaz. Asaplarını bozduğu insanlar bu kızın ne haltlar yediğini anlamak için kenara çekilirler ve uzaktan takip etmeye başlarlar. İnsanların gidişine bozulan afilli yalnızımız bu sefer kendini yataklara atar. Hüngür hüngür ağlayarak kendini her nefeste bitirmeye çalışır, 'başıma gelmeyen kalmadı pişmiş tavuk olsam daha iyiydi' diye düşünür ve ekmek elden su gölden modunda yaşadığını unutup çok koşmuş da

çok yorulmuş düşmüş havalarını çalmaya başlar. Küfürbaz olan kızımız Bob Marley'in sözünden etkilenip hayatın zorluklarını görmüş de ne mal olduğunu anlamış gibi söver söver söver o da dünyayaa. Bir de yetmezmiş gibi bu zamana kadar ne acı gördüyse acılara, sokaklara mı düşmüş ne yapmışsa sokaklara, sanki 9 yaşında evlendirdiler piçi ait olmaya ve sevgili orangutanımız insanlara da söver. Sonrası birazcık kafa karıştırıcı. Kızımız sövdükten sonra aynaya bakar ve kendine seksi bakışlar atar. Kendi kendini tahrik edecek kadar kafayı bulmuştur.. Boş boş durur ilk önce sonra düşünür ve aslında yaptıklarının saçma olduğunu anlar ve 'amaaan değmez hiç uğraşmaya' diyerek bırakır. ''Zaten mecalim kalmadı savaşmaya'' der ve koy verir.

Bu da bahsettiğim şarkı. Saçma olmuş olabilir içimden geldi ne yapayım.