Zamanı geri alabilseydim...

'Zamanı geri alabilseydim' diyerek başladığım tüm cümlelerin nesnesidir ilk aşkım.. Çünkü her duyguyu onun sayesinde yaşadım.

Onun bakışıyla içim pır etti, gülüşüyle heyecanlandım. İlk kez böyle tuhaf duygularla karşı karşıyaydım tam iki yıl önce daha 14 yaşındayken. 'Tuhaf oluyorum kızım ben' dedim arkadaşıma karnımı tutarak yemekten değildi biliyordum öyle bir hissi ilk defa yaşıyordum çünkü. Şaşırdı yüzüme bakınca. Şaşırırdı tabii.. Yüzümde aptal bir gülücük vardı, bunun farkına arkadaşım söylediğinde vardım. İçim bir tuhaftı sanki.. Sanki midemden kanatlar çıkacak ve ben uçacaktım rengarenk kelebekler gibi! Tanıştık sevgilim oldu aman tanrım benden mutlusu yoktu. İlk kez sevgilim oluyordu ve son olması tek duamdı. Sonra ilgisi azaldı, terslenmeye başladım. Ne olduğunu yine kavrayamadım ama üzülüyordum. İlk kez beni çocuklar gibi mutlu eden adam melankolikler gibi üzgün bitkin depresif bir hale getirdi. Bıraktım ilişkimiz 'madem böyle bitsin artık' oldu. Ama yine de kopamadık birbirimizden ben mutluluk ve depresyon arasında sürüklendim durdum. En sonunda tamamen gitti 3 ay önce bir başkasına.

İşte bu yüzden ben zamanı geri alabilseydim iki yıl önce onu görmediğim zamanlara dönmek isterim o acıları yaşamamak için onu gördüğüm yere gitmeyerek... İki yıl önce onu gördüğüm o ana gitmek isterdim elimde zamanı geri alabilecek kadar büyük bir güç olsaydı tekrar o heyecanı yaşamak için.. Böyle bir ikilem arasındayım.

Hem onu seviyorum özlüyorum kokusunu arıyorum hem de ondan kaçıyorum korkuyorum..