Her Veda Yeni Bir Başlangıçtır..

Felaket durgunum birkaç gündür. Sanki üzerime kocaman bir kaya koymuşlar da ben altında kalmışım hiçbir şey yapamayacak hale gelmişim.

Can çekişmekten yorgun düşmüş bedenim. Kalbim sevip karşılık görmemekten bıkmış, yeniden sevmeye çekingen. Dudaklarımda 'seni seviyorum' demeyi engelleyen bir titreme, korku. Ardından dur durak bilmeyen gözyaşlarım.

İki yılın bitmek bilmeyen -ve tahminimce iki yıl daha sürecek olan- ızdırabı var üzerimde bugün. O gözü kör olasıca ızdırabın şerefine daha bir suskun, daha bir solgun, daha bir yalnızım ben..

Komik betimlemelerim, soğuk ve yersiz esprilerim ve havada kelebekler gibi uçuşan -duyanı mutlu ettiği söylenen- kahkahalarım kıkırdamalarım yok oluyor hava kararmaya yüz tutunca..

Akşam vakti sarıyor yine hüzünler çevremi, şarkıda da geçtiği gibi. Bu yangını söndürmeye gücü yetecek biri var elbet amma işine gelir mi benden bunalmadan, hiç bilmiyorum..

Her geçen saniye her şeyden bir adım daha uzaklaşıyorum bu yüzden, kabuğuma çekiliyorum.. Bu bir veda yazısıdır. Ama belirtmem gerekir ki her veda yeni bir başlangıçtır.. Ama kime veda ediyorum ya da neye veda ediyorum??

Beni inciten her şeye.. Kendimden başlayarak..

Bu şarkıyı çok severim, sanırım içimdekilerin bir bölümünü Zeki Müren çok güzel yorumlayacaktır eminim.